ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝ ΝΤΕΓΚΡΕΛ

Η συνέντευξη εδόθη τον Νοέμβριο του 1970 στον Δημοσιογράφο CLAUDE BOURGEOIS για λο­γαριασμό του Γαλλικού Περιοδικού Historama.

Ο ΝΤΕ ΓΚΩΛ ; Ένας ψευτοφασίστας, ένας ψευτοδημοκράτης που συνθηκολόγη­σε την αποφασιστική στιγμή της δράσεως.

Ο ΣΠΑΑΚ ; Ένας πολιτικός που εδώ και τριάντα χρόνια συμπεριφέρεται σαν δημαγωγός

Ο ΧΙΤΛΕΡ ; Η ιδιοφυΐα στην καθαρή της μορφή.

Ο ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΓΚ; 'Ενας άνδρας που διαθέτει ένα ανώτερο νόημα της ζωής.

Η ΚΙΝΑ ; Μέσα σε είκοσι χρόνια ένα δι­σεκατομμύριο άνθρωποι πού θα πάρουν μια τελείως διαφορετι­κή κατεύθυνσι από την σημερι­νή.

Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ; Μια Αμερική δευτέρας κατηγορίας ένα όνειρο των μι­κροαστών .

Η ΕΥΡΩΠΗ ; Όσο θα ασχολείται με το βού­τυρο, το γάλα και το κρέας μια ουτοπία.

Η ΓΑΛΛΙΑ ; Η χώρα που αρνήθηκε τον Ντε Γκωλ.

Η ΖΩΗ ; Ο ηρωισμός

Αυτοί οι καυτοί αφορισμοί είναι του Λεόν Ντεγκρέλλ, Ιδρυτού του "Ρεξισμού" που στην πατρίδα του, το Βέλγιο, έχει καταδικα­σθεί στην ποινή του θανάτου, που βρίσκεται στην εξορία εδώ και ένα τέταρτο του αιώνος ειρωνικός και αηδιασμένος μάρτυρας του και­ρού του που δύο βιβλία του δημοσιεύθηκαν τον περασμένο χρόνο.

Ο Ντεγκρέλλ ανήκει σ' εκείνη την ρά­τσα των καταραμένων, των καταραμένων της ε­ποχής μας: των φασιστών και των S.S. στους οποίους δεν μπορεί να προσφερθή άσυλο που­θενά, που χρωστούν την σωτηρία τους σ' ένα ξαφνικό πήδημα μέσα στο σκοτάδι και στην λήθη.....

Όπου κι' αν βρίσκεται, παρακολουθεί πάντα από πολύ κοντά τις προόδους κάθε έ­θνους και ειδικά της Γαλλίας ' δεν αγνοεί το παραμικρό σχετικά με τα πολιτικά ρεύματα που την κατευθύνουν.

Ο Λεόν Ντεγκρέλλ που η ζωή του τε­λείωσε τον Μάϊο του 1945 στον ανθό της ηλικίας του (1) είχε ορμήσει για την κατάκτησι της εξουσίας στα εικοσιπέντε του χρό­νια. Αυτός ο εμπνευσμένος ρήτωρ που ήταν ικανός να στέκεται στο βήμα επί δέκα συνε­χείς ώρες (2) - καλύτερα και από τον Φ. Κάσ­τρο - που πήγαινε ολομόναχος στις συγκεν­τρώσεις των πολιτικών του αντιπάλων για να τους αντικρούση, που κατόρθωσε να βάλη στα 1936 μέσα στο Βελγικό Κοινοβούλιο 31 Ρεξιστές, ανατρέποντας την παροδοσιακή ισορροπία των κομμάτων, πέρασε πέντε χρόνια αρ­γότερα στο Φασιστικό στρατόπεδο.

Κατετάγη σαν απλός στρατιώτης μετα­ξύ των Βαλλόνων εθελοντών του Ανατολικού μετώπου και το τέλος του πολέμου τον βρή­κε με τον βαθμό του Στρατηγού των WAFFEN S S, τα "φύλλα δρυός" και την ευθύνη ενός Σώ­ματος Στρατού. Σπρωγμένος από την ήττα μέ­χρι το Όσλο, αποχαιρέτησε εδώ τον Κουίσλίγκ που σε λίγο επρόκειτο να τουφεκισθη, επεβιβάσθη πάνω σ' ένα αεροπλάνο, κατευθύνθηκε νότια και με τις τελευταίες σταγόνες βεν­ζίνης γκρεμίσθηκε στην παραλία του Αγίου Σεβαστιανού στην Ισπανία, στις 8 Μαΐου του 1945 βαρύτατα τραυματισμένος, με το σώμα να αιμορραγή σε πέντε σημεία, με τα κόκκαλά του σπασμένα, ο φυγάς παρέμεινε ένα χρόνο στο Νοσοκομείο "Στρατηγός Μόλα". Έπειτα δρα­πέτευσε. Στα επόμενα χρόνια κατέφευγε εδώ και εκεί πότε για να δημοσίευση ένα βιβλίο (3), να παραχώρηση κάποια συνέντευξι, να κερδίση το ψωμί του, γνωστοποιώντας σ' όλους ότι ο θάνατος δεν τον αγαπούσε καθόλου.

Ο Ντεγκρέλλ, πέρα απ' όσα μπορούμε να σκεφτούμε για την περασμένη του δράσι και τις πολιτικές του προτιμήσεις, υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ένα εκπληκτικό πρόσω­πο, ένα είδος πολεμάρχου, ξιφομάχος και φίλος των τεχνών, συναρπαστικός και πονηρός ταυτόχρονα που όταν μιλά ξαναβρίσκει εκείνην την ιδιότητα που μετέτρεπε τον πάντα πράο νεαρό με τα φουσκωμένα μάγουλα στον πιο εκρηκτικό και φοβερό ήρωα των meetings , ικανό να συνδυάση την βιαιότατη πολεμική του κόσμου αυτού με το αυθεντικό πάθος και τα ειλικρινή συμπεράσματα. Και όλα αυτά έ­χοντας στην φωνή κάποιο ίχνος προφοράς των Αρδεννών και σύνταξι σε στυλ -Celine.

Ο " Rex- Appeal " (4) όπως o Βασιλεύς Λεοπόλδος αποκαλούσε τον ωραίο Λεόν....

Δεν τον γνώριζα παρά μόνο από μερι­κές παλιές φωτογραφίες εκείνου του καιρού και των πρώτων χρόνων της εξορίας του. Ό­ταν έσβησε το πνεύμα της καχυποψίας το βλέμμα του έγινε ειρωνικό. Τί ζητούσαν, οι δημοσιογράφοι από αυτόν;

Οι λίγες γραμμές που κλείνουν ένα από τα βιβλία του εξηγούν καλύτερα από ο­ποιαδήποτε συζήτησι τι ακριβώς είναι ο Ντεγ­κρέλλ, τι μπορεί να σκέπτεται σήμερα αυτός ο αιώνιος αμφισβητίας.

Συνέχεια εδώ